عقوبت بی اعتنایی ب مادر
امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:
كَانَ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ عَابِدٌ يُقَالُ لَهُ جُرَيْحٌ وَ كَانَ يَتَعَبَّدُ فِي صَوْمَعَةٍ …
عابدى در بنى اسرائيل بود به نام جُرَیح و در عبادتگاهی عبادت ميكرد.
مادرش نزد او آمد، در حالیکه داشت نماز میخواند؛ او را صدا زد ولی پاسخ نداد.
مادر برگشت و دو مرتبه آمد و او را صدا زد؛ ولی بار هم آن عابد جواب مادرش را نداد.
مادر برگشت و بار سوم آمد، ولی باز هم آن عابد پاسخ مادرش را نداد.
آن مادر برگشت و ميگفت: از خدای بنی اسراییل میخواهم که تو را خوار و ذلیل کند.
فرداى آن روز فاحشه اى آمد و کنار عبادتگاه او نشست و درد زائيدنش گرفت؛ و مدعى شد كه فرزندش از جُرَیح است.
در بنى اسرائيل شایع شد كسى كه مردم را به خاطر زنا سرزنش ميكرد، خودش زنا كرده است.
پادشاه دستور داد آن عابد را به صلیب بکشند.
مادرش نزد او آمد، در حالیکه به صورت خودش، لطمه (سیلی) میزد.
عابد به مادرش گفت: خاموش باش که اين اثر نفرين تو است.
چون مردم اين سخن او را شنيدند، گفتند: الان ما باید چه کنیم؟
گفت بچه را بياوريد.
بچه را آوردند.
عابد، بچه را گرفت و گفت: پدرت كيست؟
آن نوزاد پاسخ داد: فلان چوپان.
پس خدا تهمتی را که به عابد زده بودند، رد کرد؛ و جُرَیح سوگند خورد كه از مادرش جدا نشود و همواره در خدمت او باشد.
بحارالانوار جلد 71 صفحه 75